3. Ananın bir anda sözə girib, sənlə dərdləşməsi.

Bu gün bütün günü ayaq üstə olmuşam. Ayağımda yastıpəncəlik və belimdə də yırtıq var deyə ayaq üstə çox zaman keçirəndə ayaqlarımda dəhşət ağrılar olur. Bayaq anamdan xahiş elədim ki, mümkündürsə ayaqlarımı isti suya qoysun. Elə də elədi. Sonra qurulayanda başın salıb işini görə-görə birdən sözə başladı.

"bertrand, indi bunlar sənə adi gəlir, amma vaxt gələcək qəribsəyəcəksən, deyəcəksən 'kaş anam olardı, ayaqlarımı yuyardı'. Bax onda yadına salarsan bunları, xatırlayarsan...
Sənin yadına gəlir, dayıngilin qapısının ağzındakı taxta oturacaq? Rəhmətlik papam biləndə ki, mən gələcəm, həmin gün çıxıb orda oturub bizi gözləyərdi...
O vaxtı kənddəki evimizi tikdiyimiz yay idi, axşam təkcənə oturmuşdum fındığın altında. Birdən həyətin qapısı açıldı. Özü də adi yox e, axıra kimi açıldı. Mən də səs çıxarmadan diqqətlə boylanıb baxdım, gördüm papam girdi içəri. Bax sənin canınçün, diqqətnən papama baxıb öz-özümə demişdim ki "vaxt gələcək diqqətlə o qapıya baxacam, amma papam içəri girməyəcək"...
Bilmirəm yadına gəlir, yoxsa yox. Papamda bir adət vardı, biz həmişə yay sonu bakıya qayıdanda arxamızdan su atardı. Allah rəhmət eləsin, basdırdıq, 3, 7-ni yola verdik, səhəri gün tezdən bakıya çıxdıq. Həmin moment maşın tərpənəndə güzgüdən arxaya baxdım, papamı görmədim. Bax onda hiss elədim ki, papam uje yoxdu"...

Düz 15 dəqiqədir doluxsunub durmuşam, içimdə bir buruqluq yarandı... Sonuncu dəfə anamla nə zaman bu cür dialoq yaşadığımızı bilmirəm heç, Amma birdən-birə fərqindəliyim artdı. Mama, sən bunları oxumayacaqsan, amma söz verirəm ki, bundan sonra hər vəchlə çalışacam ki, qəlbindəki bu cür düşüncələri daha çox dilə gətirib mənlə dərdləşəsən...